واقعا نمیدونم... - آخرین پلاک

مردم خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک و با آلود که از آن چراگاه دورى‏تان باید نمود . دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن ، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه‏تر تا ثروت آن را روى هم نهادن . آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون . آن را که زیور دنیا خوش نماید کورى‏اش از پى در آید . و آن که خود را شیفته دنیا دارد ، دنیا درون وى را از اندوه بینبارد ، اندوه‏ها در دانه دل او رقصان اندوهیش سرگرم کند و اندوهى نگران تا آنگاه که گلویش بگیرد و در گوشه‏اى بمیرد . رگهایش بریده اجلش رسیده نیست کردنش بر خدا آسان و افکندنش در گور به عهده برادران . و همانا مرد با ایمان به جهان به دیده عبرت مى‏نگرد ، و از آن به اندازه ضرورت مى‏خورد . و در آن سخن دنیا را به گوش ناخشنودى و دشمنى مى‏شنود . اگر گویند مالدار شد دیرى نگذرد که گویند تهیدست گردید و اگر به بودنش شاد شوند ، غمگین گردند که عمرش به سر رسید . این است حال آدمیان و آنان را نیامده است روزى که نومید شوند در آن . [نهج البلاغه]

رهرو :: 86/9/20:: 9:11 صبح
واقعا نمیدونم... آنان که از این ملک پریدند، پریدند! یعنی، به سوی حق گرویدندو رهیدند هنگام عبور از سفر عشق به یاران با این قلم سرخ ،به صد باره نوشتند مردان خدایی ،که شوند کشته در این راه مردار مپندار که سالار بهشتند! نمیدونم چرا هر وقت قلم به دست میگیرمو اراده می کنم که بنویسم ،ناخودآگاه ذهن به سمت جبهه میره و مینویسه. در نبود اونا شکوه میکنه. واقعا نمیدونم...!
نظر شما()